Dysortografia jest jedną z odmian dysleksji, czyli zaburzenia polegającego na tym, że u osoby o przeciętnej lub wyższej niż przeciętna inteligencji występują trudności w przyswojeniu takich kompetencji jak czytanie i pisanie.
Jeśli chodzi o omawiany tutaj typ dysleksji, czyli dysortografię, przejawia się on regularnym popełnianiem błędów ortograficznych. Przy czym należy zaznaczyć, że osoba z dysortografią jednocześnie posiada odpowiednią na danym etapie jej rozwoju wiedzę dotyczącą zasad poprawnej pisowni. W jej przypadku niewłaściwe zapisywanie słów wynika z pewnych nieprawidłowości w percepcji wzrokowo-słuchowej (a dokładnie w komunikacji pomiędzy uchem, mózgiem a ręką).
Jak zdiagnozować dysortografię?
Jakie symptomy powinny być jasną przesłanką, że dysortografia występuje u naszego dziecka? I w jaki sposób można je łagodzić? Na te pytania odpowiadamy poniżej.
Wskazówką, że dziecko cierpi na dysortografię, może być niekiedy jego zachowanie. Jeżeli niechętnie odrabia ono zadania domowe z języka polskiego i negatywnie odnosi się do lekcji z tego przedmiotu – może to być pewien sygnał, że przyczyną tego stanu rzeczy jest właśnie dysortografia. Tego rodzaju awersja wynika z faktu, że odczuwa ono dyskomfort z tego powodu, iż – bez wyraźnego w jego mniemaniu uzasadnienia – odczuwa na lekcjach z języka polskiego trudności w nauce. Rzecz jasna, niekoniecznie musi to być prawdziwa przyczyna wspomnianej niechęci (może nią być np. fakt, że jego zainteresowania kierują się bardziej ku naukom ścisłym).
Aby upewnić się co do tego, że dziecko zmaga się z dysortografią, należy zwrócić na jej konkretne symptomy
Osoby cierpiące na to zaburzenie łączą rzeczowniki z przyimkami. Z tego powodu piszą “wsamochodzie” albo “spsem”. Trudno im także odróżnić litery podobne do siebie. Należą do nich takie spółgłoski, jak s, ś i sz, albo takie samogłoski nosowe, jak e i ę. Często zamieniają je ze sobą, przez co dokonują niewłaściwego zapisu słowa. Inne błędy, które popełniają, to dodawanie do słów zbędnych liter albo przeciwnie, zapominanie o tych, które powinny się w nich znaleźć Warto zaznaczyć, że trudności nie sprawiają im jedynie te wyrazy, w których głoski wyraźnie różnią się od siebie.
Powyższe objawy powinny być jasną informacją dla nauczyciela albo rodzica, że warto umówić dziecko na konsultację u logopedy. Jego zadaniem- w przypadku pozytywnej diagnozy – jest przybliżenie uczniowi ćwiczeń, które ułatwią mu stosowanie zasad poprawnej polszczyzny. Dziecko z dysortografią powinno m.in. nauczyć się rymowanek i piosenek, dzięki którym lepiej opanuje reguły rządzące ortografią. Dodatkowo zaleca się, aby sporo czytało. Jeżeli dziecko, w związku z dysortografią, ma spore problemy z opanowaniem materiału z języka polskiego, warto zapisać je na korepetycje. W Krakowie zapraszamy do Laboratorium Wiedzy.